Over mij

Mijn naam is Mia, ik ben geboren in maart 1957.

Sinds 1986 ben ik bezig met me te ontwikkelen in de spiritualiteit.
Spiritualiteit is voor mij niet alleen het volgen van cursussen maar meer het daadwerkelijk toepassen in het leven zelf.
Bewustwording in het waarom en het wanneer en hoe ga ik dat doen.
Gewoon zonder hoogdravend, zweverig gedoe, maar meer als een mooie leerzame manier van leven met een persoonlijke groei en respect voor alles wat leeft.
Zoals de meesten in het leven is ook mijn leven niet over rozen gegaan.
Nou ik daarop terug kijk voel ik mij geen slachtoffer maar veel sterker dan voorheen.
Het leven heeft me gegeven wat ik ECHT nodig had.

Toen ik klein was wou ik zoals zovelen onder ons lief gevonden worden en deed alles om de wereld om me heen te plezieren.
Doordat ik me zo voelde trok ik ook de situaties aan die daarbij pasten.
Vrij veel dominanten en narcistische personen die mijn leven weleens even wilden invullen zoals hun het hadden gedacht.
Of ik me nu rechts of links wou bewegen het was nooit goed.
Ik kwam die situaties op mijn werk tegen maar ook in mijn privé leven.
Omdat ik een vis en vrij emotioneel ben hakte dat er behoorlijk in.
“Hoog gevoelig” daar had in die tijd nog niemand van gehoord ook ik niet.
Er zijn wat tranen gevloeid in die tijd en nog, daar ben ik blij om dan komt het er tenminste eruit.

Ik voelde me altijd onzeker, niet begrepen en erg eenzaam.
Intens eenzaam. Al bevond ik me onder de mensen en lachte ik alles weg, echt zeggen wat er echt in mij omging dat deed ik niet eigenlijk nooit. Dat was me te intiem dat was van mij!
Uiteindelijk ging ik leven op de automatische piloot maar wel met veel doorzettingsvermogen doordat de overlevingsdrang in mij erg hoog aanwezig was.
Naar buiten toe met veel humor en met veel dat doe ik wel even, ik kan dat, ik laat me niet kisten echt niet…. nooit!
Wat me ook heeft laten overleven in die tijden is het geloof, het geloof in de magie dat uiteindelijk alles goed zou komen, het geloof dat er wonderen zullen gebeuren als ik er maar in geloofde, het geloof in een hogere macht die achter de schermen toekeek hoe ik braggelde in het leven en net zoals een moeder het kind wel in de gaten zal houden en zo nodig zou oprapen als ik echt zou vallen, me zou beschermen en helpen als ik weer eens de mist inging.
Liefdevol met een glimlach mij een duwtje zou geven de goede richting op en hoofdschuddend zou toekijken hoe mijn eigenzinnigheid weer eens de kop opstak en ik als een kip zonder kop alweer eens de verkeerde richting op rende.
Oh wat hebben ze een geduld met mij gehad, en nog.

Hoe mijn zoektocht naar de magie is begonnen:
Toen ik een jaar of 6 of 7 jaar was werd ik op een nacht wakker en voor mijn bed stond een magische vrouw. Een soort goddelijke verschijning of het een engel of een soort koningin was dat weet ik niet meer. En er stond een soldaat voor mijn bed met een boek. Ik was bang en gilde, maar mijn moeder wuifde het weg. Ze zag het als een droom. Mijn moeder ging weg maar de vrouw en de soldaat bleven staan.
Ik voelde de magie en ik voelde langzaam de angst wegsijpelen. Ik denk achteraf dat dat toen al aanwijzingen waren welke richting mijn leven zou nemen. De engel die me zou bijstaan en de soldaat, de strijd die ik zou ondervinden, en het boek ja ik denk dat dat mijn levensboek is geweest. 
Achteraf gezien heeft dat voorval me al die tijd in het verdere leven gedragen.
Toen is mijn zoektocht begonnen, toen ben ik beginnen te voelen dat er meer was dan alleen het aardse leven. In alle moeilijke tijden daarna als ik dacht niet meer verder te kunnen dan was er altijd de magie, de engelen, het goddelijke wat me steun bood, me de hand reikte om weer op te staan en verder te gaan.
Het geloof in echte wonderen…..ja ze bestaan.
Uiteindelijk was ik al 29 jaar toen ik eindelijk in aanraking kwam met de spiritualiteit.
Het voelde als thuiskomen, het voelde als een warme deken om me heen, het voelde of er een stuk eenzaamheid langzaam afbrokkelde…..stukje voor stukje, beetje bij beetje.
En dan meen je dat je het hebt bereikt, je bent thuis, je leert gelijkgezinde kennen, je meent klaar te zijn.

Ha ha wat een illusie je hebt van de koek geproefd en wil meer hebben. Die krijg je wel maar daar moet je wat voor doen.
En dan begint het pas...…. het echte leven.
Je bent nu wetende een ingewijde in de magie die behoort te weten "het hoe en waarom".
De opgave worden telkens zwaarder want de moeder/ de engelen/ de buitenaardsen weten je kunt het, ja je kunt het echt. Je krijgt echt niet meer voor je kiezen dan je echt aankunt.

Van daaruit kwam ik in een achtbaan terecht, uitstappen kan niet meer en wil ik ook niet meer. Nu na al die jaren durf ik te zeggen wat ik echt wil.
Ik durf te leven hoe ik wil, zonder bang te zijn om niet aardig gevonden te worden.
Zowat….. het interesseert me niet meer je kunt de hele wereld niet plezieren.
Ik durf mijn grens aan te geven, ik luister naar mijn lichaam wat het me wil vertellen heeft.
Ik luister naar de magie die mijn hart doet kloppen.

Ik voel me een onafhankelijke vrouw die weet wat ze echt wil, een vrouw die weet wat magie is, een vrouw die houdt van het leven en dankbaar is voor alles om haar heen gebeurd, een vrouw die zich gesteund voelt door alle engelen om haar heen, een vrouw die altijd in wonderen zal geloven.

Dat was en is mijn verhaal ja dat ben ik!  I’AM Mia